Boekbespreking 'Ja dokter, nee dokter' van Anne-Marie de Ruiter

Samenvatting

De schrijfsters eigen ervaringen met hulpverleners in de gezondheidszorg vormen de basis voor haar gebundelde colums. Deze vult ze aan met praktische tips.

Haar gang langs de gezondheidswerkers begint bij de huisarts. Deze komt er opvallend positief van af. Bij haar komt ze steeds terug. Deze huisarts denkt op een prettige manier mee. Schrijfster bereidt zich goed voor. Ook geeft ze tips hoe je een passende huisarts vindt. Bij de orthopeed loopt ‘t communicatief wat gecompliceerder. Ook daar goede tips om dichtklappen te voorkomen. De bedrijfsarts verschijnt als voorbeeld van de hulpverlener die over eigen problemen begint. Hilarisch. Op de consulten met de psychotherapeut, de elkaar tegensprekende fysiotherapeuten en de lollige neuroloog volgt een beschouwing over de verschillende reacties die mogelijk zijn op falende hulpverlening: Blaming the victim, blaming de zorg, psychologiseren,verwijzen en de verlegenheidsdiagnose.

Naar aanleiding van de onvermijdelijke toevalsbevinding bij aanvullend onderzoek volgen goede tips over de omgang met internet. De gruwelen van de pijnpoli worden gevolgd door de roddelende fysio en de zoveelste specialist. Deze is zo verstandig om terughoudend te zijn met behandelen.. Na een intermezzo ‘wat doe ik om me te vermaken in wachtkamers?’ een humoristich hoofdstuk over de zeer dubieuze praktijken van een orthomanueel arts. Praktisch en goed doordacht zijn de voornemens en tips over de omgang met de hulpverlener met wie je het niet eens bent, gevolgd door informatie over het indienen van een klacht. Voordat het boek eindigt met een serie helpende lijstjes geeft de schrijfster een realistisch en mild oordeel over de werkers in de gezondheidszorg.

Commentaar

De auteur verkeert niet in de palliatieve fase van een ziekte. Dat maakt haar werk niet minder relevant voor de patient die daar wel in zit. Ook die heeft te maken met veel goed bedoelende professionele helpers en de bijbehorende psychologische mechanismen en (mis)communicatie. De teksten zijn humoristisch, mild en voorzien van veel praktische handvatten. Zeer leesbaar, fraai opgemaakt, goed geredigeerd en aanbevelenswaardig voor zowel hulpverleners als patienten.

Deze bijdrage is onderdeel van e-pal - editie april 2018. Alle e-pal-artikelen staan hier.