Hoe gaat het eigenlijk met jou? Deel 2

De eerste zes maanden van 2025 staan bij het Netwerk Palliatieve Zorg in het thema van ‘persoonlijke balans in de palliatieve zorg’. In de nieuwsbrief van februari deelden we al verschillende adviezen, websites, podcast en meer met jullie. Daarbij vroegen we jullie om jullie beste tips en ideeën over persoonlijke balans in de palliatieve zorg met ons te delen. Hieronder jullie reacties:

Mijn eigen verdriet kan ik in (verdrietige) situaties op het werk prima handelen (of negeren). Gewoon omdat het werk intens is en ik op mijn werk “helemaal aan sta”. Verdriet van een ander belemmert mij ook niet in mijn werk. Maar door de werkdruk is het vaak lastig om elkaar op een goede manier een luisterend oor te bieden. Maar: Elke dienst hebben we wel een koffie-moment en/of een LEAN-moment, waarin we elkaar ook écht willen zien en spreken. Een luisterend oor en veiligheid zijn daarin belangrijke pijlers. Ik probeer wel oren en ogen open te houden en elkaar écht te zíén. Dat zie ik ook terug bij collega’s. We delen met elkaar verdriet om een (al dan niet plotseling) overlijden, maar ook de vreugde als iemand wonderlijk goed opknapt!
Sophie, oncologieverpleegkundige

Ik kan bij mijn collega’s terecht als het verdriet van een ander mijn werk beïnvloedt, er is een Peer-support groep waar je specifiek terecht kunt. Maar eigenlijk staan alle collega’s er voor open om je verhaal aan te horen. Als een patiënt plotseling is overleden of als ik van slag ben, bespreek ik dit binnen mijn team van collega’s en/of met een arts (assistent).
Marjolein, regieverpleegkundige

Het werk in de palliatieve zorg vraagt op verschillende gebieden energie. Mijn balans behoud ik door met mijn collega’s te delen wat mij bezighoudt. Ga ik naar huis met emoties/ gevoelens die ik niet deelde/ kon delen met een collega dan helpt het mij om iets te gaan doen waardoor ik mijn focus verleg van mentaal naar fysiek energieverbruik zoals tuinieren, sporten, wandelen of door creatief bezig te zijn (tekenen, schilderen, handwerken). En soms is het goed bepaalde emoties tot rust te laten komen en later alsnog met een collega te bespreken .
Janny, zorgkundige 

Het helpt mij en daar ben ik blij om, dat ik woon-/werkverkeer per fiets kan doen. Na een volle dag aan zorgverlening, gesprekken en emoties van onze gasten en hun naasten waai ik op de fiets letterlijk uit, maak ik mijn hoofd leeg. En zo stap ik thuis dan weer fris mijn gezin binnen. Ik heb bewust een parttime contract in het Hospice en doe met o.a. vrijwilligerswerk ook heel andere dingen in een week. Ik vind dat een heel fijne combinatie en dit geeft voor mij een goede balans in mijn weekvulling.
Een veilig team met collega s waar je terecht kan als een situatie meer binnenkomt, bijvoorbeeld omdat je privé zelf met ziekte of verlies te maken hebt, is zo waardevol! Dat iedereen bij elkaar kwetsbaar durft te zijn en je elkaar op mag vangen en bemoedigen is voor mij van groot belang om mijn werk vol te houden!
Marieleen, verpleegkundige

Als het verdriet van een ander mijn werk beïnvloedt, kan ik terecht bij mijn collega's. Samen zorgen we voor elkaar en de cliënt en zijn/ haar mantelzorgers. Ook wanneer een patiënt/ bewoner/ cliënt plotseling is overleden. Het is even schrikken. Kijken of je niets over het hoofd hebt gezien. Waren er signalen?  Gelukkig heb ik dat nog niet vaak meegemaakt. Daarna zelf of via collega condoleance aan familie overbrengen. Ik ben niet snel van slag van het verdriet van een naaste. Verdriet mag en moet er zijn. Daarnaast is en blijft praten en contact met collega's een belangrijke schakel om je balans in de palliatieve terminale zorg goed te houden. Een team waar je op kunt bouwen en waar kennis, kunde en een luisterend oor aanwezig zijn dat is de belangrijkste schakel voor een goede balans. 
Janneke, verpleegkundige

Wanneer cliënten die dezelfde leeftijd als de collega hebben, of heel jonge cliënten met kinderen dat maakt veel los bij de collega's. Praten hierover is heel belangrijk.
Beweging 3.0 team Hoevelaken-Achterveld 

Als team leveren we samen de palliatieve zorg. In de periode van intensieve (terminale) zorg proberen we regelmatig te sparren onderling; gaat het nog goed met iedereen, is de fysieke belasting op orde, moet er nog andere dingen geregeld worden. Ook de lijntjes zo kort mogelijk te houden tussen huisarts, collega's en evt. gespecialiseerd verpleegkundige is heel belangrijk. Dus de tijd en ruimte nemen voor overleg, terugkoppeling, kennisoverdracht etc. Collega's vinden het altijd erg fijn als ik (als aandachtsvelder) of de gespecialiseerd verpleegkundige telefonisch bereikbaar zijn om, als het nodig is, even te kunnen overleggen. Ik moet altijd een half uur rijden voordat ik in mijn wijk of weer thuis ben. Dat is altijd een goed moment om, met een lekker muziekje aan, even te bezinnen op de dag en alles op een rijtje zetten. 
Jacolien, verpleegkundige